ბავშვობაში მეგონა,რომ...

სიბერე იწყება იქ და მაშინ,ბვშვობაში შემოთავაზებულ და არშეჭმულ სუპებზე გული რომ გწყდება:)
სუპები ჯერაც არ მიყვარს...
მაგრამ.მაინც,ბავშვობაში მეგონა,რომ...
წიგნები,რომელთაც ზოგადად "ჯერ შენ ვერ გაიგებ"-ერქვა,ყველაზე საინტერესო იყო და აივნიდან შემოსული სინათლის შუქზე წავიკითხე"დეკამერონი"
ბავშვობაში ,როდესაც ოთახში მარტო ვიყავი,არ მშორდებოდა განცდა,რომ იქ კიდევ ვიგაც იყო,მეგონა რომ თუ უკან მივიხედავდი დავინახავდი და შიშით კისერი მეწვოდა.
ბავშვობაში მეგონა რომ,სადღაც მართლა არსებობდა ასტეროიდი-b612,დღეს დარწმუნებული ვარ,რომ არსებობს:)
ბავშვობაში მეგონა,როცა გავიზრდებოდი გაცილებით ჭკვიანი და კარგი გოგო ვიქნებოდი,ვიდრე ვარ:)

ასკლიპიოდოტასავით ჩამაყოლებენ ვინმე ხეზე ჩამოკიდებულს

სტეფანწმინდა-ო,ბავშვობაში კი ყაზბეგი იყო,
გადაჩვევა ჭირს...
ჩემი ცხოვრების 28 წელი და ერთადერთი ზაფხული მის გარეშე,
ოცნება იმ ამოსუნთქვაზე,ასე რომ მიყვარს,
ყველა ნერვით ვგრძნობ ჰაერს,
სიმსუბუქისგან ტირილი მინდა,
ან სიმცირისგან,
რადგან ყველაზე უკეთ სწორედ აქ ვხვდები რა პატარა ვარ.
არააა,ვერ მაშინებენ ბუმბერაზები,რადგან იციან,
მიყვარს უზომოდ თითქმის ყველა,გამორჩეულად ერთი-ორი...
სუნი,რომელსაც თბილისშიც ვგრძნობ ასე მკვეთრად,
ჩამომაქვს ჩემთვის,
ვიზოგავ მერე მთელი წელი,
თუ ვინმეს უჭირს მასაც ვაძლევ,
ხშირ შემთხვევაში არც კი იციან ასე უცებ რამ გაახარა...
ვიცი...
დედამიწაზე ერთადერთი ადგილია,სადაც საკუთარ თავს ვეკუთვნი.
შიშით
ყოველ ჩასვლაზე შიშით ვათვალიერებ ქვებს,რომლებიც წლებია უკვე ერთი და იმავე ადგილას დევს კი არადა დგას,რადგან შემიძლია დავიფიცო,რომ ეს ქვები გრძნობენ ჩემს მოფერებას...
ვიცლები დარდისგან
ტკივილისგან
ზოგჯერ ცრემლისგან,
ვივსები ახლით,
ზოგჯერ ტკივილით.
აბა იმათ იციან ტკენა თუ იციან.
სინდისი ჩემი,რომლის ხმა ისე მკაფიოდ ისმის,ბანს აძლევენ ერთმანეთს მთები.
მათში ვსახლდები პერიოდულად კი არადა,სანამ ვჭირდები და ყოველ ჯერზე,მაშინაც კი როცა ვიცი რომ მეტკინება,ვაღებ ახალ კარს