ჩაგადდნდი გულში

Friday, August 20, 2010

მივდივარ...
ჩემი მთები მინდა...
ცრემლებს საკუთარი კალთებით მიმშრალებენ,არაფერს მეკითხებიან და გულს ბაგაბუგი რომ გაუდის,ნისლს იხვევენ,მეც იმ რძისფერ ნისლში ვიკარგები,ჩმს უპეთ მლაშე ტკივილი გადაარღვევს,კლდენიც კი,ასეთი უშიშარნი რომ მეგონნენ,ამიტირდებიან,ქარაფს ჩამოშლიან.
დღეს არც ჩემი თერგი არ ღრიალებს,შენი დარდები გამატანეო ჩუმად მეუბნება.
ბედნიერება ქაბარჯინადან ამომავალი მზის ფერია თურმე თერგო,მწუხარება კი იმ ვარსკვლავს ჰგავს ყველაზე მკვეთრად რომ ანათებს მილიონობით სხვა ვარსკვლავს შორის,ყველა თავისად რომ იჩემებს.დარდი კი თერგო,დარდი იმ შარშანდელი თოვლის ფერია,მთის ნაპრალებში თავს მშვიდად რომ გრძნობს და არსად წასვლას არ აპირებს ახალ თოვლამდე.სინანული კი შენ გგავს თერგო,მღვრიეა და აქაფებული,აქეთ-იქით აწყდება სანამ გზას არ იპოვის,თან მიაქვს ლოდები უზარმაზარი,კენჭები შენთან რა მოსატანია.არ მკითხო თერგო სიყვარული რა ფერია,უჩემოდ იცი...
შენ კი ყველაზე ჩემიანი ხარ.

2 comments:

babisa said...

yazbegis mtebshi midixar alat shen
an iyavi ukve
mec chems mtebshi viyavi <3

ხისსუნიანისახლი said...

ის რაც მიყვარს